Rafael
woont met Gabriel en zijn broertje Croco in een doos op straat. Ze leiden
een gelukkig leven. Om aan eten te komen beroven ze wel eens iemand en
om zich te vermaken snuiven ze lijm en doen ze aan metrosurfen.
´Je
moet een beetje lijm snuiven, dan is het nog leuker,´ zei Gabriel.
De metro vertrok. Mijn lichaam zweefde. Ik deed mijn ogen dicht en voelde
me net een vliegtuig.
´Ik vlieg! Ik vlieg!´ riep ik. ´Ik lijk Harry Potter
wel!´
´Maar dan zonder die maffe bril!´ riep Gabriel.
Door het oorverdovende kabaal kon ik hem bijna niet verstaan. De metro
remde af. Mijn lichaam landde zachtjes weer op het dak.
Croco
is te klein om mee te gaan metrosurfen. Maar omdat hij zo zeurt, neemt
Rafael hem toch een keer mee. En dat gaat mis. Helemaal mis.
´Hou
je goed vast!´ brulde ik.
´Ik hou het niet meer!´ riep Croco.
Zijn zwarte haren waaiden naar achteren en de metro ging sneller en
sneller.
´Mijn armen doen pijn. Ik hou het niet meer!´
Ik probeerde mijn kleine broertje vast te pakken, maar dat lukte niet.
´Ik wil dat het ophoudt!´ riep Croco. ´Help me dan!´
En toen begaf de kracht in zijn armen het. Hij liet los en werd door
de snelheid meegezogen, de metrogang in.
´Rafael!´ hoorde ik hem roepen.
Links
Uitgeverij
Lannoo
Wereldkids
|